به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل

شروع هر کاری یکی از سخت‌ترین مراحل انجام کار است، اگر از همان ابتدا به دنبال بهترین نتیجه کلیِ زود دسترسِ ممکن باشیم قطعاً در شروع با بی انگیزگی مواجه خواهیم شد. بهترین نتیجه کلی یعنی هدف انتهایی از انجام یک کار یا پروژه چیست (توجه داریم که خود این پروژه به چند هدف کوچک تقسیم شده و هر هدف کوچک به چندین فعالیت کوچک و هر فعالیت کوچک دارای یک خروجی ملموس است) که در اینجا فردی که فقط هدف کلی را تعیین کرده اما آن را به اجزائی که گفته‌ام تقسیم نکرده مدنظر است و اما زود دسترس یعنی در هر هدف کلی، بدون در نظر گرفتن اهداف کوچک، فعالیت‌های کوچک و خروجی‌های ملموس در مدت زمان کوتاهی انتظار دستیابی داشته باشیم در واقع این حالت به بی صبری و بی حوصلگی معروف است؛ جملاتی مثل ولش کن، حال ندارم و... می‌توانند نشانه‌های این آفت شخصیتی باشند. به نظر من یکی از بزرگترین سدهای جریان عملگرایی، بی صبری در تلاش کردن برای هدف است.

محسن یادت باشه (13)

همانا مهمترین اصل زندگی پایبندی به اصول زندگی است! والا

درد دل

پرده اول:

کاری به کار زنی که در متروی شلوغ مردانه سوار شده بود ندارم، شاید مجبور بوده و شایدم هم نه، با آن جوان بی‌غیرتی هم که در حال نزدیک شدن به زن بود کاری ندارم، من به خودم و افراد شبیه خودم کار دارم، که اولاً چرا تشویق به نیکی و نهی از بدی را فراموش کرده‌ایم، دوماً اگر هم کسی این کار را می‌کند چرا معمولاً روش درستش را بلد نیست و گند می‌زند به همه چی، حتی گاهی اوقات خود اسلام.

قابل توجه دوستان هیئتی، امام حسین برای زنده نگه داشتن امربه معروف و نهی از منکر آن همه مصیبت دیدند، از این هیئت به آن هیئت رفتن و عمل نکردن به خواسته‌ی ایشان ناجوانمردی است.

سه بی اخلاقی بزرگ اجتماعی در همین چند سطر نمایان است، آخرینش که دیگر خانمان سوزتر از بقیه.

پرده دوم:

مردانگی خصلتی است که این روزها کمرنگ شده نه اینکه نباشد، هست اما ارزش گذاری اجتماع به سمتی رفته که خیلی از اوقات مرد بودن را به ساده بودن تعبیر می‌کنند. واقعاً چرا اینطور شده‌ایم؟

یاد آن لات‌های مرد قدیم به خیر. خدابیامرزد شما را که نیستید ببینید سوسول بودن به چه اپیدمی بزرگی تبدیل شده.

خدا رحم کند، هم به ما و هم به اجتماع.

پ.ن1: به یاد کوری ساراماگو افتادم انگار همه کور شده‌ایم.

پ.ن2: تولد حضرت علی(ع) را به شما عزیزان و پدارن کنونی و آینده مملکتم تبریک میگویم.

 ببخشید شب ولادت اوقاتتان را تلخ کردم، تقصیر خودمان است دیگر!

یک سوال اساسی

چرا در یک مدت کوتاه مثلاً در همین ده سال گذشته به این اندازه فرهنگ مردم تغییر کرده است؟ یادم می‌آید که شنیدن نوار ترانه یک فعل حرام بود و فاعل آن کافر و دهری لقب می‌گرفت، اما اکنون انجام آن به یک امر عادی بدل شده است، مگر دین خدا تغییر کرده؟

مگر حدیث نداریم که حرام محمد(ص) تا ابد حرام و حلالش هم تا ابد حلال است، پس چرا در طول این مدت کوتاه برخی کارهای حرام، حلال شمرده شده‌اند؟ و این داستان حلال شمردن‌های حرام همچنان ادامه دارد؟

فکر میکنم انسان باید حدود و اصول خودش را بشناسد، نباید رنگ بگیرد و یا اجازه بدهد که امواج سرنوشت او را رقم بزنند.

یادم می‌آید در دروس مدرسه به این می‌رسیدیم که بعضی از اقوام به خاطر ناسپاسی نعمتی از آن‌ها گرفته می‌شد، یعنی بعد از یک اصلاح در جامعه، خداوند به آنها لطف می‌کرد و پس از مدتی مردم دوباره به دوران قبل برمی‌گشتند و روش پیشین نادرست خود را در پیش می‌گرفتند و پروردگار هم بر طبق قول خودش آن قوم را از آن موهبت محروم می‌کرد. اگر دقت کنیم قرآن از این دست مثال‌ها زیاد دارد.

نکته اصلی: محسن حواست باشد سنت خدا تغییر نمی‌کند این ما هستیم که متغیریم.

کار خوبی که تا عید می توانیم انجام دهیم

معمولاً زمانی که صحبت از عید و سال نو و موضوعاتی از این دست می‌شود،  همه ما حسی ناخودآگاه داریم که صدای تغییر در ما طنین می‌اندازد و دوست داریم امسال با سال‌های قبل متفاوت باشد و تغییرات چشمگیری نسبت به سال قبل داشته باشیم.

اما اگر با خودمان رو راست باشیم، به احتمال زیاد خواهیم یافت که هیچ سالی، فرق قابل توجهی با سال گذشته ندارد و این یک روال طبیعی است که دائماً تکرار می‌شود. 

در ادامه من دو پیشنهاد کوچک برای بهبود حداکثری سال آینده دارم که اگر دوست داشتید خوشحال می‌شوم به آنها نگاهی بیندازید:

۱. مشکلات تکرار شونده را بیابید و ریشه آنها را پیدا کنید.

مشکلات تکرار شونده، مشکلاتی هستند که دائما در زندگی ما رخ می‌دهند و باعث می‌شوند که جایی از کار یا زندگی ما به مشکل بخورد. شاید به عنوان اولین گام بد نباشد که فهرست مشکلات تکرار شونده زندگی خود را پیدا کنیم و ببینم ریشه اصلی آنها چیست و چطور می‌توانیم آنها را مدیریت کنیم؟

تا زمانی که رفتار یا نگرش ما تغییر نکند، هیچ چیزی در زندگی ما تغییر نخواهد کرد چون عوامل بیرونی، بازتاب رخدادهای درونی هستند.

۲. ترس‌های مانع شونده خود را مشخص کنید و از آنها بگذرید

شاید بهترین کاری که می‌توانیم برای سال آینده انجام دهیم این باشد که ترس‌های بزرگ خود را که باعث می شوند به خواسته‌های خود نرسیم، مشخص کنیم و ببینیم که چطور می‌توانیم از سد این موانع عبور کنیم؟

یادمان باشد که ترس‌های ما، تابلوهای راهنمایی هستند که به ما می‌گویند برای رشد و تعالی باید از کدام سمت حرکت کنیم.

پس همین الان برای رفع ترس‌های بزرگتان اقدام کنید.

منبع: آموزش سخنرانی و فن بیان

محسن یادت باشه (6)

همانا خود کنترلی یکی از قویترین ابزارهای دنیاست.