معرفی کتاب (2)

عنوان: حل خلاق مسئله (مهارت‌های فکری برای جهان در حال تحول)

نویسنده: ادوارد لامزدین و مونیکا لامزدین

مترجم: دکتر بهروز ارباب شیرانی و مهندس بهروز نصر آزادانی

انتشارات: ارکان دانش

قسمتی از کتاب¹:

"چه کارهایی می‌توانید انجام دهید تا فرآیند یادگیری شما تا حد امکان تعاملی شود؟

یکی از روش‌های مفید این است که به سوال کردن عادت کنید. هنگام مطالعه به سوالاتی پیرامون مطالب خوانده شده، بیندیشید. سپس آنها را در یک دفترچه یادداشت یا در حاشیه متن بنویسید.

در پایان مطالعه یک فصل (یا در حین کنفرانس یا کلاس) این دو سوال² را از خودتان بپرسید: مهمترین چیزی که تا الآن یاد گرفته‌ام چیست؟ مهمترین سوالی که هنوز برایم باقی مانده، کدام است؟
پاسخ‌های خود به این دو سوال را بنویسید.

هشدار!
اگر می‌خواهید زندگی‌تان به صورت یکنواخت ادامه داشته باشد، این کتاب را مطالعه نکنید و از آن چیزی یاد نگیرید. چون یادگیری تفکر خلاقانه زندگی شما را تغییر خواهد داد!"

1- فصل اول، صفحه‌ی 16

2- روش "دو سوال" برای کسانی که میخواهند شب امتحان خیالشان راحت راحت باشد بسیار مفید است. کاملاً تضمینی. چون به فهم شخص، از کلاس بسیار عمق می‌بخشد.

کار خوبی که تا عید می توانیم انجام دهیم

معمولاً زمانی که صحبت از عید و سال نو و موضوعاتی از این دست می‌شود،  همه ما حسی ناخودآگاه داریم که صدای تغییر در ما طنین می‌اندازد و دوست داریم امسال با سال‌های قبل متفاوت باشد و تغییرات چشمگیری نسبت به سال قبل داشته باشیم.

اما اگر با خودمان رو راست باشیم، به احتمال زیاد خواهیم یافت که هیچ سالی، فرق قابل توجهی با سال گذشته ندارد و این یک روال طبیعی است که دائماً تکرار می‌شود. 

در ادامه من دو پیشنهاد کوچک برای بهبود حداکثری سال آینده دارم که اگر دوست داشتید خوشحال می‌شوم به آنها نگاهی بیندازید:

۱. مشکلات تکرار شونده را بیابید و ریشه آنها را پیدا کنید.

مشکلات تکرار شونده، مشکلاتی هستند که دائما در زندگی ما رخ می‌دهند و باعث می‌شوند که جایی از کار یا زندگی ما به مشکل بخورد. شاید به عنوان اولین گام بد نباشد که فهرست مشکلات تکرار شونده زندگی خود را پیدا کنیم و ببینم ریشه اصلی آنها چیست و چطور می‌توانیم آنها را مدیریت کنیم؟

تا زمانی که رفتار یا نگرش ما تغییر نکند، هیچ چیزی در زندگی ما تغییر نخواهد کرد چون عوامل بیرونی، بازتاب رخدادهای درونی هستند.

۲. ترس‌های مانع شونده خود را مشخص کنید و از آنها بگذرید

شاید بهترین کاری که می‌توانیم برای سال آینده انجام دهیم این باشد که ترس‌های بزرگ خود را که باعث می شوند به خواسته‌های خود نرسیم، مشخص کنیم و ببینیم که چطور می‌توانیم از سد این موانع عبور کنیم؟

یادمان باشد که ترس‌های ما، تابلوهای راهنمایی هستند که به ما می‌گویند برای رشد و تعالی باید از کدام سمت حرکت کنیم.

پس همین الان برای رفع ترس‌های بزرگتان اقدام کنید.

منبع: آموزش سخنرانی و فن بیان

رزومه پر مغز

امروز یک شرکت بسیار معتبر به دانشگاهمان درخواست همکار داده بود، از آنجایی که یکی از پیشروهای صنعت کشور است، شرایط بسیار خوبی دارد و جایی است که ادم به نظرم عمیق‌تر می‌شود یکی از آرزوهای اینجانب همکاری با آنهاست به همین دلیل فایل روزمه‌ای که اغلب به شرکت‌های مختلف ارسال میکنم را دوباره باز کرده تا مورد بازبینی قرار دهم و اصلاحاتی در بخش مهارتی آن انجام دهم، با توجه به اینکه خیلی به آن‌ها علاقمند بودم این فایل را با دقت وصف نشدنی ویرایش کردم، انگار که یک شخص یا عزیزی قرار است آن را ببیند.

اولین جمله‌ای که بعد از تنظیم آن به ذهنم رسید این بود: «ای کاش پرمغزتر از اینها ساخته بودمش.» به یکباره به چندسال گذشته رفتم و با خودم تصمیم‌هایی که نتیجه‌اش محسن کنونی شده بود را مرور کردم، به عینه درک کردم تصمیم یعنی چه. دروغ نگویم کمی هم از آن خجالت کشیدم، در این بین حقیقتی مرا سخت آزار داد و آن هم تلاش‌هایی بود که نتیجه‌اش را ندیدم، در برهه‌هایی بسیار تلاش کرده‌ام اما نهایت آن چیزی نشد که دنبالش بودم، در کل فقدان نتیجه در مقابل این تلاش‌ها برایم حس آزار دهنده‌ای است ولی به قول دوست: مرا تا جان بود در تن بکوشم/ مگر از جام او یک جرعه نوشم.

نتیجه: رزومه جان بهتر از قبل می‌سازمت چه برای این سو و چه برای آن سو!

خلاصه امید به خدا ارسالش می‌کنم میدانم نتیجه‌اش هرچه شود خیر است.

تصمیم‌ها زندگی سازند

در آخرین سفر با دوستی همراه بودم که بد نیست مطلبی را از او نقل کنم.
بد از کلی سکوت در پیاده‌روی ناگهان سخن جالبی زد، میدانید که این سکوت‌ها و دهان بستن‌ها خودش جوشنده است، جوشنده حکمت و فکر از درون.

دوست: محسن، میخوام یک چیزی بگم.
من: سراپا گوشم.
دوست: ببین من یک عادتی دارم، اونم اینکه با خودم عهد بستم از هر سفر یک سوغاتی خیلی خوب برای خودم بیارم.
من: مثلاَ چه چیزایی میگیری؟
دوست: ببین سوای اون چیزای مادی، من توی هر سفر با خودم یک تصمیم میگیرم و سعی میکنم تا آخر به اون عمل کنم، حالا فرقی نداره اون تصمیم بزرگ باشه یا کوچیک، ولی معمولاَ عادتم اینه که کوچیک باشه تا بتونم بهش عمل کنم.
من: یک چیزی بگم؟
دوست: آره
من: خیلی کارت درسته، خداوکیلی این حرفا به قیافت نمیخوره. خیلی خوب شد پس بیا چنتا چیزو تو معرفی کن و چنتا هم من تا از بین اینا بهترین تصمیمو برای سوغاتی انتخاب کنیم.
دوست: آخه ممکنه این تصمیما اصلاَ به درد هم نخوره چون من و تو با هم فرق داریم.
من: اشکالی نداره تاکیدی میشه برای خودمون، شایدم به دردمون خورد.
دوست: اول اینکه نمازامو درست و درمون‌تر بخونم، میدونی اولش توی ذهنم اومد که بگم سروقت ولی با این شناختی که از خودم دارم نمیشه، یعنی خیلی سنگینه. بعدش اینکه توی هر روز مثلاَ یک وقت ثابتی به زبان اختصاص بدم.
من: تصمیمم اینه که بی جهت توی اینترنت چرخ نزنم، و بعدیش اینکه فقط طبق برنامه کارامو انجام بدم.