مهارت گفتگو (1)
امروز در میانه بحث درون گروهی در محل کار به یکباره به ذهنم رسید که با همکارم در مورد نظم بخشی به گفتگوها و بهبود آنها یک جمعبندی داشته باشیم، مطالبی که در زیر ارائه میشود حاصل همفکری با جناب آقای پویان فرهزاد میباشد. با توجه به اینکه یکی از مهارتهای مهم در کارگروهی و حتی در ارائه ایده برای افراد مختلف مهارت گفتگو است به نظرم رسید بیان برخی نکات پیرامون این بحث برای یادآوری و مرور دانش و تبدیل آن به مهارت لازم و ضروری است.
به نظرم در گفتگو میتوان به دو مؤلفه توجه کرد؛ 1- مخاطب یا موقعیت 2- هدف
موقعیت: گفتگو در محل کار با هم تیمی انجام میشود.
هدف: هم افزایی و افزایش راندمان گروه
در گفتگوی تیمی که هدف همافزایی، یادگیری و بالابردن راندمان و هماهنگی در گروه است میتوان به نکات زیر توجه نمود؛
- 1. پیش فرضها: در این نوع گفتگو لازم است پیشفرضهایی داشته باشیم.
الف- طرف مقابل با ما یک هدف مشترک دارد؛
ب- آمادگی پذیرش ایده طرف مقابل را داشته باشیم؛
ج- به ایدههای خودمان و طرف مقابلمان صفر و یکی نگاه نکنیم؛
این آمادگی را داشته باشیم که اگر بخشی از ایدهی طرف مقابل را رد کردیم بتوانیم قسمتهای صحیح آن را بپذیریم، تا در نهایت ترکیبی از ایده خودمان و هم گروهی ارائه دهیم با این ویژگی که ایده جدید نقاط قوت هر دو ایده را داشته و تا حد قابل قبولی نقاط ضعفش کاهش یافته است.
د- برای ایده خودمان دلایل محکم ارائه داده و به درستی آن معتقد باشیم؛
باید بر اساس دلایل و مستندات موجود به نظر خودمان ایده ما کاملاً صحیح بوده و برای اثبات آن توانایی بیان دلایل مستدل را نیز داشته باشیم و حال اگر در گفتگو به دلایل جدیدی دست یافتیم که بخشی از ایده یا کل آن را رد کرد اشکالی نداشته باشد.
2- 2. تکنیکهای صحیح گفتگو؛
الف- حرف طرف مقابل را قطع نکنیم؛
لازم است برای خودمان یک زمانبندی داشته باشیم؛ وقتی در ذهنمان به پایان زمان طرف مقابل نزدیک شدیم به دنبال پایان پاراگراف بوده و حتماً در انتهای پاراگراف صحبتهایش شروع به صحبت کنیم.
ب- پرهیز از تشریح و گستردگی بی مورد صحبتها؛
از مثالهایی که دقیقاً به بحث مربوط میشوند استفاده کنیم، به یاد داشته باشیم که بحث یا حرف اصلی را در زمان طلایی صحبتمان که همان زمانهای ابتدایی بیانمان است مطرح کنیم، میتوانیم با توجه به اولویتبندی خودمان زمان بحث را به نقد ایدهی طرف مقابل یا پاسخگویی به اشکالات مطرح شده به ایدهمان و بیان دلایل کارآمدی آن اختصاص دهیم.
ج- داشتن ذهن سریع؛
یعنی این توانایی را داشته باشیم که حین خارج شدن جملات از دهان طرف مقابل، صحبتهایش را تجزیه و تحلیل کرده و پس از پایان صحبتهایش سوالات و اشکالاتمان را مطرح کنیم نه اینکه وقتی حرف شخص تمام شد حال شروع به فکر و تحلیل نمائیم.