عملگرایی از نگاه من (1)

یکی از آفات برنامه‌ریزی نگاه کمال‌گرا به انجام برنامه است، بدین معنی که چنین شخصی انتظار دارد حداکثر فعالیت‌های پیش‌‎بینی شده را انجام دهد.

پس در برنامه‌ریزی دو نکته را هیچ‌گاه نباید فراموش کنیم:

1- ما هیچ وقت به اندازه کافی وقت نداریم. یعنی منابع (زمان- پول) در دسترس محدود بوده و نخواهیم توانست آن را صرف تمام علایقمان کنیم.

2- وجود کارهایی که انجامشان بیشترین تأثیر مثبت را در زندگی ما برجای خواهند گذاشت. (همان قانون 20 هشتاد: 20 درصد از فعالیت‌های ما 80 درصد از موفقیت‌هایمان را رقم می‌زنند، البته لازم به ذکر است که این قانون را بارها به صورت گزاره که می‌تواند نادرست هم باشد دیده‌ام اما تاکنون هنوز مثال نقضی برای آن نیافته‌ام اما این نکته را هم نباید از یاد برد که به قول متمم: «در علوم رفتاری، هیچ مثال نقضی درستی احتمالی یک گزاره را نقض نمیکند.»)

پیشنهاد: اگر برنامه‌ریزی کردید و نتوانستید به آن عمل نمائید لطفاً دلسرد نشده و از برنامه‌ریزی دست برندارید، همچنین می‌توانید نیم نگاهی به رفتار روزانه داشته و یا از این نسخه امتحان شده مشکل را پیدا کنید:
ابتدا مطمئن شوید برنامه غیر منطقی نبوده است در گام بعدی در صورتی که برنامه مناسب بود به احتمال زیاد خودتان را سرگرم کارهای غیر مهم و غیر ضروری کرده‌اید.

در صورت انجام و بعد از گذشت مدتی خواهیم دید که دو اتفاق مهم رخ داده است، خودمان و توانایی‌هایمان را بهتر شناخته‌ایم و همچنین عادت داریم که به کارهای بیهوده نپردازیم.

مثلاً امروز قرار گذاشته بودم 5 صفحه ترجمه و ویرایش متن داشته باشم که به نظرم با این حجم مشغله ذهنی و ساعت کاری زیاد، توقع به جا و معقولی به حساب نمی‌آمد، از آن گذشته امروز بعد از دو ماه و 6 روز دور بودن از خانه درگیر آماده کردن مقدمات و برنامه‌ریزی برای سفر برگشت هم شده بودم که این اتفاق نیز به نوعی بخشی از منابعم به خودش اختصاص داد. در کل روز خوبی بود. چند خرده مهارت حرفه‌ای و انجام یک عمل جسورانه شد خلاصه 27 تیرماه 1396، باشد که توشه‌ای شود برای فرداهای روشن.
در پناه حق