تنهایی الماسی

وقتی بچه بودم همیشه فکر می‌کردم خوش به حال باباها که انقدر بزرگ‌اند، اصلاً تنها نیستند و خیلی قوی‌اند، اما کم کم که بزرگ شدم و هر روز به مرد بودن نزدیکتر، این خیال خام در من کم رنگتر شد. بسیاری از مردها شاید شبیه نیازمندانی‌اند که صورت خود را با سیلی سرخ نگه داشته‌اند، از بیرون به کسی، محبتی و نه حتی توجهی نیاز ندارند اما از درون به مهربانی تک تک بچه‌ها و اعضای خانه به خصوص مادر خانواده محتاج‌اند.

- این نوشته فقط توضیحی تکمیلی در مورد مطلب 22 فوریه است، مطمئنم مکالمه چند خطی این نویسنده بهتر تنهایی این عضو مهم خانواده را نشان خواهد داد، لطفاً پدر را قبل از دیر شدن، از محبت بی دریغ خود بهره‌مند سازید.

تقدیم به تمام مردان و پدران