کاسه‌ی زَر

... خیز و در کاسه‌ی زَر آب طربناک انداز

کاسه‌ی زَر

... خیز و در کاسه‌ی زَر آب طربناک انداز

چون شوم خاک رهش دامن بیفشاند ز من
ور بگویم دل بگردان، رو بگرداند ز من

پیام های کوتاه
  • ۱۲ فروردين ۹۵ , ۲۳:۵۸
    دنیا

راه و رسم (1)

پنجشنبه, ۱۴ آبان ۱۳۹۴، ۱۰:۲۷ ب.ظ

اگر در یک جمع بر اثر پر حرفی شما کسی ناراحت شد یا از قدر! افتادید لازم نیست به صحبت ادامه داده تا آن را درست کنید، سکوت کرده و اجازه دهید زمان درستش کند نه سخن!

 " زمان نوشداروی عجیبی است! همانا"

موافقین ۲ مخالفین ۱ ۹۴/۰۸/۱۴
محسن رجب پور

نظرات  (۲)

بله. گام اول و سوم موافقم اما در گام دوم من منظورم این نبود که یه حرفی بزنم و چون که هویت واقعی ندارم، حالا دیگه راحت میتوتم بزنم زیرش یا مسئولیتش رو قبول نکنم. من خودم بیشتر به این دلیل ترجیح میدم که کسی با خبر نباشه، چون نوشته های ما افکار ماست(معمولا!) و من دوست ندارم که کسی از افکار من با خبر باشه. چون اون موقع راه های سوء استفاده به هر نحوی زیاد میشه. من الان هم حرف ذهن و دلم رو بیان میکنم اما کسی نمیدونه که من کیم! و توی دنیای واقعی امکان سوء استفاده فراهم نیست! 
اما اگر آدمی میخواد که افکار و عقایدش رو بیان کنه. طوری که همه بدونن، شاید بهترین راه همین باشه. با نام واقعی خودش بنویسه و کاملا مسئولیتش رو بپذیره. این باعث افزایش اعتماد به نفس هم میشه و حتی این پافشاری روی عقیده باعث میشه که آدم بارها و بارها راجع به درستی این طرز فکر خودش فکر کنه! اون موقع دیگه حتی در صورت مسخره شدن هم دست از عقایدش نمی کشه! به هر حال امیدوارم توی این راه ثابت قدم و استوار باشید!
پاسخ:
ممنونم بابت تحلیل زیبایتان در باب دلایل حضور.
لطفاً به پست " بودن در فضای مجازی یا نبودن مسآله این است ..." همین وبلاگ رجوع کنید، قطعاً من هم تا حدودی با این عبارت شما موافقم که : "چون نوشته های ما افکار ماست(معمولا!) و من دوست ندارم که کسی از افکار من با خبر باشه." اما با توجه به محاسن و معایبی که برای شما در پاسخ به نظر قبلی‌تان برشمردم، فعلاً به این نتیجه رسیدم که حضور با نام واقعی برایم مفیدتر است.
من برای شما آرزوی موفقیت دارم چه اینجا و چه اونجا
(دنیای واقعی)! :) 
اول سلام و ممنون از اینکه مطالب وبم رو خوندید و کامنت گذاشتید.
من قبلا چند وبلاگ داشتم. به مرور زمان آدرسش رو به دوستام و آشناهای خیلی خیلی نزدیکم دادم. اما متاسفانه کم کم آدرسشون به دست همه آشنا ها رسید. منم چیز خاصی توشون نمی نوشتم که مثلا بد باشه یا هر چیز دیگه ای. اما دوست نداشتم مثلا شوهر دخترخاله ام بیاد و ببینه من تو دلم و یا ذهنم چیه. چون اینا به نظرم خیلی خیلی خصوصی هستن حتی اگر مطالب مهمی هم نباشن. به همین خاطر یه وب جدید ساختم(که همینه) و آدرسش رو به جز خودم هیچ کسی نداره. حتی دوستای نزدیکم. الان احساس آرامش میکنم. بدون هر گونه قضاوت یا مسخره شدنی. پیشنهاد من به شما هم همینه. وب جدید و با یه نام نا آشنا.. اینطوری دیگه کسی(حداقل از اطرافیان) وب شما رو نمیبینه. یا حتی اگه ببینه نمیدونه که نویسنده کیه!
پاسخ:
سلام
ممنونم بابت راهنماییتون.

در گام اول: این کاری که شما پیشنهاد دادید کار جالبیه برای اون هدفی که شما ذکر کردید، من اینو بین نویسنده‌های بزرگ دیدم که با نام مستعار میان پست میزارن، که به نظر در بین منتقدین اجتماعی گزینه جالیه، حتما اطلاع دارید که در بین نویسنده های مطرح جهان هم همین الان این مسئله رواج داره، مخصوصا کسایی که به نوشتن داستان کوتاه در مجلات مشغولن.

در گام دوم: با توجه به هدفی که برای خودم در نظر گرفتم برای حضور در این فضا، می‌خوام حتما با نام واقعی خودم باشم، دقیقا مثل دنیای واقعی! یعنی من میخوام پشت حرف زدنم مسئولیت بپذیرم نه اینکه از سیاست بزن در رو! استفاده کنم. این به نظرم کمک میکنه به اصلاح و بهبود ادبیاتم و باعث میشه در دنیای واقعی درستتر حرف بزنم چون قبلا به تعداد زیاد برای مخاطبی که نمی‌بینمش صحبت کردم و هی حرف زدنم اصلاح شده، حال در دنیای واقعی راحتترم.

در آخر هم: حضور به صورت کاملاً واقعی در دنیای مجازی در طول زمان باعث ایجاد یک رزومه خوب خواهد شد.

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">